“Gerçek özgürlüğün ve barışın yolu; yeryüzünün, kadınların ve tüm insanlığın özgürlüğünden geçer.”- Vandana Shiva
1974 yılında Fransız Françoise d’Eaubonne tarafından ortaya konulan Ekofeminizm kavramı, doğa ve kadın arasındaki ilişkinin araştırılmasını temel alır. d’Eaubonne’a göre tarım toplumuna geçiş ile birlikte doğanın ve kadının verimliliği, bir araç olarak görülmüştür. Ekofeminizm yaklaşımına göre;
- Doğal kaynakların sonsuzmuşçasına kullanımı ile kadın emeğinin ucuz iş gücü olarak değerlendirilmesi, aynı üretim ve tüketim süreçlerinin bir sonucudur.
- İnsanlığın doğa ve dünya ile sürekli ve dengeli bir ilişki içinde olmayı tercih etmesi yerine, denetleme ve hükmetme arzusunu takip ettiği ataerkil toplumlarda görülen egemen olma dürtüsü, doğayı kontrol etmek için çalışmaya yol açmıştır.
Ekolojik krizlerin yol açacağı su kıtlığı, aşırı ve mevsim dışı hava olayları, deniz seviyesinin yükselmesi ve birçok kentin sular altında kalması gibi sorunlardan en çok kadınların etkileneceği öngörülmektedir. Women’s Environmental Network raporuna göre bugüne kadar iklim krizi nedeniyle göç eden 26 milyon kişinin 20 milyonu kadındır.1
İnsanlığın doğa ile uyum içinde yaşaması -ekofeminizmin de dikkat çektiği tarihsel gelişim sürecinde- kadınlara biçilen rolleri sorgulamak ile doğrudan bağlantılı. Bu yaklaşım üretim ve tüketim biçimimizin daha sürdürülebilir hale gelmesine, dolayısı ile doğayla olan, gezegenimizin doğal kaynaklarının aleyhine işleyen ilişkimizin değişmesine de katkıda bulunacak. İşe gezegenin yuvamız, doğanın evimiz olduğunu fark etmekten başlayalım, #DoğaveİnsanİçinYeniBirBaşlangıç yapalım !
Duygu Naz Yaldız